|
|
روابط عمومي، يكى از ابزارهاى تبليغات پيشبردى اصلى به شمار مى‌رود. روابط عمومي، ايجاد مناسبات مطلوب است با جوامع مختلفى كه با سازمان سروكار دارند.
تعاريف گوناگونى از روابط عمومى از سوى صاحبنظران، كارشناسان و مؤلفان كتاب هاى اين رشته بيان شده است از جمله: ركس هارلو از پيشقدمان روابط عمومى در جهان مى گويد: روابط عمومى دانشى است كه به وسيله آن سازمان ها آگاهانه مى كوشند، بر مسئوليت اجتماعى خويش عمل كنند تا بتوانند، تفاهم و پشتيبانى كسانى را كه براى توسعه اهميت دارد، به دست آورند. در اين باره انجمن روابط عمومى آلمان مى گويد: روابط عمومى، تلاش آگاهانه و قانونى به منظور تفاهم و استقرار اعتماد و شناخت متقابل با عموم، براساس تحقيق علمى و عملى صحيح و مستمر، ميسر است. انجمن جهانى روابط عمومى نيز گفته: روابط عمومى بخشى از وظايف مديريت سازمان است و عملى ممتد، مداوم و طرح ريزى شده است كه از طريق آن افراد و سازمان ها مى كوشند تا تفاهم و پشتيبانى كسانى را كه با آنها سرو كار دارند، به دست آورند.
روابط عمومي به مثابه پلي است ميان يك سازمان و مخاطبان آن. به بيان ساده تر روابط عمومي در حكم دم و بازدم سازمان به ايفاي نقش ميپردازد.
روابط عمومي مجموعه‌اي از اقدامات و كوششهاي حساب‌شده‌اي است كه هر سازمان براي برقراري ارتباط مؤثر و هدفمند با گروه‌هايي كه با سازمان در ارتباطند انجام مي‌دهد.
مهمترين وظيفه روابط عمومي، شناخت افكار عمومي و ايجاد افكار مساعد و خلق گرايش هاي مطلوب در ميان مخاطبان سازمان است كه هم در درون و هم در بيرون از سازمان دنبال مي‌شود.
" اهداف روابط عمومي"
Ø بررسى و برنامهريزى با هدف دستيابى به روشهاى علمى جهت تداوم ارتباط دوسويه بين مسئولان و كاركنان با ساير اقشار جامعه
Ø مشورت و ارائه خدمات لازم بهمنظور برقرارى و گسترش امور ارتباطى واحدهاى تابعه با مخاطبان
Ø فراهم نمودن زمينه همكارى با رسانههاى ارتباط جمعى براى ارتباط مستمر با مسئولان در جهت ارائه ديدگاهها، رويدادها، برنامهها و انعكاس آن براى اطلاع عموم مردم
Ø بهكارگيرى شيوههاى مناسب و اجراى طرحهاى بخش افكارسنجى با همكارى كارشناسان، محققان و صاحبنظران درجهت ارزيابى رفتارها، نظرات و نگرشهاى بيرونى و درونى در ارتباط با ارگان ذيربط
Ø ايجاد بستر تفاهم، همكاري و جلب اعتماد عمومي واعتمادسازي در درون و برون؛ جلب مشاركت و همفكري همه جانبه مخاطبــان درتصميم سازي وتصميم گيري هاي سازماني؛
Ø توسعه و ساماندهي نظام اطلاع رساني و اطلاع يابي در چارچوب وظايف نهاد؛
Ø تثبيت، تقويت و كمك به زمينه سازي تحقق سياست هاي اجرايي نهاد؛
Ø پيش بيني بحران هاي بالقوه و كمك به پيشگيري از وقوع آنها؛
Ø مشاركت در رفع مشكلات و حل مسايل اداري؛
|
|